Girəndə amerikan uni həyatı kimi xəyallarla girib görəndə isə gijdillaxa döndüyüm yer. Nastayaşi qəhbəxana. Dedim ala bunədi bu bizim pasyak məktəbin biraz mədəni halıdı. Bidə öyrəşmədiyim tip mühit, beş betər əziyyətli sistem, kankret ömrüm çürüdü 1 kurs bitənə. O şey üstündə razborka bu şey üstündə razborka sərbəst iş kollokvium qayıb limiti aşk meşk işləri zad bidənə götümə qoyulmadığı qalıb. Hələ bi də fuadın girib telefondan istifadəyə görə imtahandan atması lap poxa sardı işləri. Mən deyirdim ulan uniyə girsəm hər gün səhər axşam gəzmək gecə evə gəlməmək içmək sosiallaşmaq zad. Sikdirər də ayqa. Elə bi yerdi siksələr də səsini çıxarammırsan ən ağır anarxisti belə dizə çökdürəcək səviyyədə. Hələ 1 kurs boyu 3 qızın xoşu gəlib insta alıb 1 həftə takılandan sonra əlaqəni kəsək mesajını gördüm ha vapşe içindədi kayfını tut. Bəxtimə qoysunlar elə nə vaxt nəyəsə ümidli olsam bərk sikə keçirəm. Bu uni işi də elə. Bdu-dan ağır abijnik qalmışam oranı tikən fəhlələrin nəvələriylə sivyaza çıxıb bərk quşdamağ lazımdı. Arada kaş əsgər gedsəydim deyirəm amma o da yaşayış deyil. Belə baxanda mənimki də onnan beş betər yaşayış deyil sikdirmişəm
11.06.2025 nəyinsə əvvəli, nəyinsə sonu, bir daha yaşanmayacaq hisslər, geri dönülməyəcək qərarlar və nə zamansa bu şəkillərdəki şəhərə duyulacaq həsrət arzusu.
unutmaq qəribədir. unutduğun şeyin şeypi-forması yadında olur ama xırdalıqları yox. keçmişə baxanda kor olmaq kimi.
(baxma: zaman miyopu)
heç vaxt unutmayacağın şeyləri xatırlaya bilməmək.
yenə şikayətlənməyə gəldim, günlük. yorulmuşam. fiziki deyil, stresdən.
bu gün slipknot və mass hysteria konsertinə biletim var idi. amma gedə bilmədim, çünki master dissertsiyamı subçit etmək üçün deadline bu gün idi və bitirməmişdim hələ. bəli, əvvəlcədən bunu nəzərə alıb tez bitirə bilərdim. amma yazmaq istəyəndə hər dəfə mükəmməlliyyətçiliyim ilişdirirdi məni. donub saatlarla ekrana baxmaq mümkün idi, nəinki yazmaq. buenout keçirirdim deyəsən.
dissertasiyanı da submit eləmədim vaxtında. 22 dəqiqə keçib artıq. hələ 1-2 saatlıq işim var. amma heç nə hiss eləmirəm, edə bilmirəm. özümə nutella sendviç elədim gecənin ortasında, vecsizliklə yedim. axıntıyla üzən ölü balıq kimi. uje nəyə stresslənəcəyimi də bilmirəm. qusmağım gəlir kədər və stressdən. eyni zamanda boşvermişlik. bəlkə də sadəcə tənbəl insanam, qəbullana bilmirəm. çox düşünürəm nə olacaq bu işlərin axırı... ümidvaram balımdan kəsməzlər dissertasiyaya görə. dəyərmi bu qədər stressə, onu da bilmirəm. literally 1 saatlıq iş qalıb, bəlkə də az, lənət olsun ki fokuslanıb yaza bilmirəm. bəlkə də nəbilim. nəbilim eh, dünyanın axırı deyil ki.
yenə də... off
''başıma gələn hadisədən utandığım üçün və el içində biabır olacağımdan qorxduğum üçün...'' *
təkrar oxuyun
qadını yerə yıxıb, əlini bağlayıb, boğazını sıxıb və s. qadının ağzı qanayıb, gedib yardım istəyib. spirt sürtüb, utanıb. gör ee, necə özün biyabır eləyib, aha ha ha. təcavüzdü də, nolsun ki, niyə camaatı əl-ayağa salır, qoy eləsinlər. təcavüz eləyiblər, bu da yardım istəyib, wow, absürdlüyə gəl. qadınsan, üstəlik yaşın da var, eləməlidirlər də.
so, rezil gündəsiz guys. yəni o qədər bərbad vəziyyətdəsiz ki, bir yerdə insan içinə çıxmağa utanar adam*
inanın belədir
. ballandıra ballandıra, gülə-gülə, təşbehlə uzun uzun anlatmısız çəkinmədən. fikirləşirəm hərdən, bir mədəni toplumlara, gənclərə, danışdığımız-məyus olduğumuz, düzəltmək istədiyimiz konulara baxıram, bir də sizə baxıram. catastrophe*
favori falan da eləmisiz, baxıb baxıb gülərsiz artıq