yay səhərini yağışlı və günəşsiz açmaq. heç sevmirəm yayı və günəşi. səhər ki, qalxıram ha, görürəm günəş var, o gün bütün kefim qaçır, günüm alt-üst olur. kaş yaşayacağımız fəsli özümüz seçə bilərdik, mən yayla-qışın miksini seçərdim. hava sərin olsun (sərin dedikdə nəzərdə tutduğum bir şortik və köynəklə gəzə biləcəyimiz hava) və yağışlı və ya qarlı olsun. arada bir də, 2 həftədən zad 4-5 saat günəş çıxsın. nəysə, bugün günlərdən uzun müddət sonra xoşbəxt olduğum gündü. o xaoslu şəhərin yolları da yağışda bir fərqli hiss etdirir. *
ə di yaxşı sox da bildik
Biri var idi, biri yox idi. yüksək dağlıq ərazidə yerləşən kiçik bir kənddə Atonik (əslində tam atonik deyildi daha kompleks bir forma idi) epilepsiya xəstəsi 6 yaşlı bir bayquş var idi. Bayquş heç həyətdən kənara çıxmazdı. Çünki insan görməkdən zəhləsi gedərdi. Bir tərəfdən də, epilepsiya tutmaları o qədər artmışdı ki, həftədə 2 dəfə atak keçirdiyi belə olurdu. Bayquş uşaqlığını yaşamırdı. Tez-tez bakıya gedib gəlirdi düzgün nevroloq tapmaq üçün. Amma müalicələr çox da təsir etmirdi. Bayquş epilepsiyanı qavrayacaq yaşda deyildi. Bir tərəfdən də körpə cücələrin öldüyünə şahidlik etmişdi. Bayquş ölümü artıq beyninə kodlamışdı: ölümdən qabaq ürək döyüntüləri yavaşıyır, cücə yıxılır və bir də qalxmır. Bayquşun epilepsiyası eynilə belə baş verirdi. Əvvəlcə əzələlər kontroldan çıxır, ürək döyüntüsü getdikcə yavaşıyırdı, bədən sanki ölü bədəni kimi soyuyurdu. Şüur qapanır, tutmadan sonra bir müddət yatırdı. Ona görə hər epileptik tutmada öləcəyini zənn edirdi. Xüsusilə epileptik tutmanın xəbərdar edicisi "aura" deyilən zəhrimar gələndə bayquş çarəsizcə çırpınırdı. Allaha dua etmələr, bəlkə epileptik tutma gəlməz deyə həyətdə qaçmalar, yatmağa çalışmalar... Amma nə xeyri. Epilepsiya öz işini görürdü. Bura qədər oxudunsa əziz oxucu, bunlar o qədər də acı deyil məncə. Çox uşaq bunu yaşayır. Acı hələ indi başlayır.
Bala bayquş günlərin bir günü anası və babasıyla kənddən rayona gedir. Amma niyə gedir? Çünki artıq monotonluqdan, bir evə, həyətə həbs olmaqdan bezmişdi. Anasına yalvarıb yaxarır, ağlayıb özünü yerlərə atır və məqsədinə çatır. Bayquş, anası, babası və nənəsi birlikdə rayona gedirlər. Nəhayət bayquş evdən çıxmış olur. Amma xəstəliyi bu gözəl günü də necə deyərlər "fitil fitil" burnundan gətirir. Rayonda bir mağazada bayquşun halı dəyişir. Birdən babasının əlini tutub "baba, yaxşı deyiləme mən" deyir və oradaca həmin ölü cücələr kimi büzüşür. Amma bu dəfə epilepsiyanın çox nadir bir simptomunu yaşayır. Bayquş o qədər insanın içində yerə yığılmağı bəs deyilmiş kimi mağazanın orta yerinə qusur. 6 yaşlı bir uşağın keçirdiyi utancı bu entrini yazarkən yenə keçirirəm sanki. Həm öz günümü həm də ailəmin "bazar səfərininin" içinə gül qoymuşdum. Heç nə almadıq. Gəldiyimiz kimi qayıtdıq evə. Yenə yatdım. Amma bu dəfə heç kəsin üzünə baxa bilmirdim. Düzü hamı belə bir hadisə olmamış kimi davranırdı ancaq mən girməyə yer axtarırdım. Bir də onlardan belə bir şey istəmədim. Çünki yük kimi hiss edirdim özümü. Bayquşun epilepsiyayla mübarizəsi, daha doğrusu epilepsiyanın slindir kimi 6 yaşlı bir bəbənin üzərindən keçməsi bayquşun 10 yaşına qədər davam edir. Nəhayət 10-11 yaşlarımda epilepsiya azalaraq yox oldu. Bayquş bu arada bakıya köçür. Amma xəstəliyi arabir yenə tutur yeni sinif yoldaşlarının arasında olarkən. Bayquşun "Bayquş" kimliyi beləcə şəxsiyyətinə oturmuş olur. Yaşıdları əvvəllər onu mama uşağı, dəymədüşər elan edirlər. Bayquş onsuz da içə dönük biri olduğu üçün əməlli başlı içə dönür. İnsanlara nifrəti də beləliklə artmış olur. İndi bayquş 20li yaşlarının başındadır. Nə dostu var nə sevgilisi. Düzü bayquş bunlara həvəslidir mi? Təbii ki də yox. İnsanlar üçün "qanlı ət torbası primatlar" deyə düşündüyüm doğrudur.
prinsipim yoxdur
tək məqsədim indiki həyatımda olan insanlarla əlaqəmi kəsib, xaricə köçüb, heç kimə bir şey demədən alnımın ortasına gülləni qoymaqdır. bunun üçün yaşayıram, bunun üçün çalışıram.
Türk serial tarixində xüsusi yer tutan istər siyasi istər kriminal istər psixoloji cəhətdən iz qoyan məşhur proje. Bir çox kişinin qəlbində az da olsa "polad kimi olmaq" arzusunu yaradan, bəzilərinə də "həyat dərsi" olan serial. Dərin dövlət, mafialar, siyasi oyunlar, nəbilim masson nişanələri, gizli təşkilatlar kimi temalar və s. adi bir serialla bunun arasında çox fərqlər var. Təkcə silah, mafia oyunları, dava dalaşdan da bəhs edilmirdi içində dostluq, dövlətçilik, xəyanət, güc zəkayla qurulan planlar kimi məsələlər də vardı. Hələ də öz populyarlığını qoruyub, unutulmayıbsa səbəbi güclü aktyor heyəti, gerçəyə yaxın çəkiliş tərzi həmçinin "derin devletin" mafyanın izləyiciyə bu qədər inandırıcı təqdim olunması deyə bilərik. Bundan başqa serialın mahnıları da özü qədər unudulmazdır. Onun da məncə çox təsiri olub. Təkcə Türkiyədə də yox Azərbaycan, Qazaxıstan, Özbəkistan, Bulgarıstandan da izlənildi, hələ də izlənilir böyük ehtimalla.
(youtube: )
Kurtlar vadisi başlığında entry yazmasam haqsızlıq olardı atama, ailə böyüklərimə. Varolsunlar, mənim adımı (Canpolad) qoymalarının da səbəbi 99% ehtimal bu serial olub. (baxma: bir varoluş hikayesi ) (Cəsarət edib soruşmamışam bu vaxta qədər)Bəzən utanc verir bəzən də gülürəm buna, nə zaman birinə tanıtsam özümü papan bərk polat alemdar fanatlolub, adını ordan mı qoyublar kimi sözlər mütləq ki deyirlər mənə.
Bundan başqa, internettə görmüşdüm o serialda ölən obrazlara yas çadrı quran, ehsan verən, qəbr daşı hazırlayan, ruhları üçün dua oxuyanları. Onlar qədər absürd gülünc bir hal da bizim kəntdə yaşanıb, məhlə aşağıda qalan qonşumuz çakırın öldüyü səhnəyə ürəyi dözməyib keçinmişdi aq. Bütün kəntin, demək olar rayonun indi də dilində, yaddaşındadı o hadisə. Eh iki ayrılıq iki itki eyni gündə yaşandı, biri realda digəri serialda. Kişi bəlkə də xəstə olub illərin söhbətidi bilmirəm, amma kişinin ölümünü nə şübhəli gizli xəstəliyi nə də içindəki dərd gətirdi polatın o anki susqunluğu , mematinin göz yaşları Çakırın ölüm səhnəsi gətirdi...
Bunlarl yazmam belə məncə bu serialın nə qədər insanlar cəmiyyət üzərində təsirli olduğunun, serialın nə qədər "mükəmməl" olduğunu göstərər.
yay səhərini yağışlı və günəşsiz açmaq. heç sevmirəm yayı və günəşi. səhər ki, qalxıram ha, görürəm günəş var, o gün bütün kefim qaçır, günüm alt-üst olur. kaş yaşayacağımız fəsli özümüz seçə bilərdik, mən yayla-qışın miksini seçərdim. hava sərin olsun (sərin dedikdə nəzərdə tutduğum bir şortik və köynəklə gəzə biləcəyimiz hava) və yağışlı və ya qarlı olsun. arada bir də, 2 həftədən zad 4-5 saat günəş çıxsın. nəysə, bugün günlərdən uzun müddət sonra xoşbəxt olduğum gündü. o xaoslu şəhərin yolları da yağışda bir fərqli hiss etdirir. *
ə di yaxşı sox da bildik
)